Το ταξίδι αυτό, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, ξεκίνησε με την καταστροφική πυρκαγιά του 2003. Μια φωτιά που κατέκαψε μεγάλες εκτάσεις γης στα Σκορδαλού, τον τόπο καταγωγής του Μαρινάκη Πέτρου, εμπνευστή και δημιουργού του σημερινού Βοτανικού Κήπου και άφησε πίσω της μόνο στάχτη. Η οικονομική και οικολογική καταστροφή για την περιοχή ήταν ανυπολόγιστη. Περίπου εκατό χιλιάδες δέντρα «τσουνάτης» ελιάς, ηλικίας πάνω από 400 ετών, κάηκαν...
«Η φωτιά άφησε στάχτη και τη δική μας περιουσία» θυμάται ο εμπνευστής του Κήπου. «Αντικρύζοντας τα αποκαΐδια, η μόνη σκέψη που μπορούσα να κάνω ήταν να φυτέψουμε και πάλι τη γη μας. Να ξανανθίσει ο τόπος μας. Το γεγονός ότι τόσο ξαφνικά καταστράφηκε το φυσικό περιβάλλον, μου προκάλεσε ανείπωτη θλίψη. Εξίσου όμως θλιβερό ήταν για εμένα και το γεγονός ότι όλα αυτά συνέβησαν σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από τη Φύση. Για κάθε άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στην αγκαλιά της, όπως εγώ, είναι στενάχωρη η σκέψη ότι οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής έχουν απορροφήσει την προσοχή αρκετών συμπολιτών μας που ζουν σχεδόν έγκλειστοι στις τσιμεντουπόλεις και ότι αρκετά παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν βασικά είδη δέντρων, δεν έχουν δει τους καρπούς πάνω στα δέντρα, δεν έχουν βιώσει αυτή την αβίαστη γνώση και την ελευθερία...
Ανάμεσα σε αυτές τις σκέψεις γεννήθηκε η ιδέα του Κήπου.
Η απόσταση ανάμεσα στην ιδέα και την υλοποίησή της ήταν μεγάλη, συχνά κουραστική και προϋπέθετε ανεξάντλητη υπομονή, προσήλωση και επιμονή.
Είμαστε περήφανοι που ο Βοτανικός Κήπος Κρήτης είναι ο μοναδικός στο είδος του στην Ευρώπη. Η προσπάθεια όμως δεν σταματά εδώ. Στόχο έχουμε συνεχώς να εμπλουτίζουμε τον Κήπο με νέες ποικιλίες φυτών και δέντρων, με νέα μονοπάτια εμπειριών. Ο Κήπος γεννήθηκε κυριολεκτικά από τις στάχτες και πλέον αποτελεί νησίδα ηρεμίας και ταξίδι στον κόσμο της Φύσης και των αισθήσεων. Συχνά, με έκπληξη οι επισκέπτες σταματούν μπροστά στην καμένη ελιά που περήφανα στέκει στο προαύλιο του Κήπου. Η ελιά αυτή, καμένη από τη φωτιά του 2003, είναι πολλά περισσότερα από ένα σημείο μνήμης. Για εμάς είναι σύμβολο ελπίδας για όλα όσα μπορούν ξεκινήσουν, όταν όλα φαίνονται να έχουν χαθεί.»
